glasklår

katten sit i tunet når du kjem
kjærasten sit i glaset når du gjeng
heimanfrå, um morgonen.
stundom, i alle fall, ser eg ut
ser deg nedpå vegen, mot svingen
ser deg fara med faste stig 
så rak i ryggen, så mjuk i hållningen 
ser deg i regn, i sol, i vind
det är som en förtrollning
ser deg skrida ut i dagen
ser heile deg der nede på vegen
og det slær meg då
at du er eit anna menneske.



(utdrag frå «Hänsyn» – Kent)