Laurdag for snaudt tvo vikor sidan skipa Norsk Forfattarsentrum til eit makelaust storhende på Trondheim folkebibliotek. Den gjævaste barnebokskalden i landet no for tidi - ja, i utlandet òg, er det likt til - kom og skulde lesa frå sitt store opus Vaffelhjarte (2005). Alle hjarto gledde seg. Heile åtti vonfulle sjæler møtte fram, og ingen fór vonbrotne heim. Me flirde oss skakke. Og me som alt var skakke frå fyrr, vart endå skakkare.
Vel, verdi er som kjent ikkje so stor; i alle fall er ikkje nynorskverdi det. Her er ei ugløymande scena frå dette laurdagsgildet. (Du og du so kry eg vart!)
SVEISEN
Dei som er med:
Tilskipar frå Norsk Forfattarsentrum (GSB)
Barnebokskald (MP)
Eg (KF)
Garderoben utanfor Rådhussalen i biblioteket. GSB og MP stend i lågmælt samrøda attmed vindauga. Sjølve salen tek til å fyllast med ungar og foreldre og ein og annan student. KF kjem inn i garderoben og skal henta noko i jakkelumma si. Ho finn det, og er på veg ut att.
GSB: Kristin! De må helsa på kvarandre.
KF: (fortumla) Øh...ja! (kjem burt og retter fram handi) Kristin Fri...
MP: Åå! Er det DU!
KF: Ææhh?
MP: Ja, eg les deg i Dag og Tid. Men, hev du klypt deg?!
KF: (lamslegen og mållaus) Hee...
MP: (smørblid)
KF: Jamen i all verdi, korleis...
MP: Du hev stuttare hår en på bilætet i spalta.
...og dimed enda det med at me tala um håret mitt, og den nasegruse dyrkingi mi av denne fagnaskalden kom mest i skuggen. Maken! No hev eg helsing frå henne i boki mi, og årsens (til no) beste laurdagsminne.
